Dinant, 1931
Félix Roulin volgde les aan de École des Métiers d’Arts van Maredsous en werd er later leraar. In 1962 tot 1996 werd hij leraar artistieke metaalbewerking aan het Institut Supérieur d’Architecture et d’Art Visuel van Ter Kameren en in 1984 van monumentale beeldhouwkunst. 1961 was een bijzonder succesvol jaar, want niet alleen ontving hij de Prix de la Jeune Sculpture Belge en de Prix du Musée Rodin, maar was hij ook laureaat van de Biënnale van Paris.
Talrijk zijn zijn verwezenlijkingen in de publieke ruimte: voor de gebouwen van het hellend vlak van Ronquières, de RTBF, het metrostation Thieffry in Brussel, het Centre de Télécommunications spatiales in Lessive, het Maison-sculpture van Angleur, de Porte-sculpture in Le Grand-Hornu en de Ombres d’acier, mémoire des arbres de ondernemingen van Battard in Pommeroeul.
De Verbinding 1 – Reflectie met opgeheven voet alsook de Mur-sculpture van het Centrum Beaunord in Parijs vormen een aparte tak in het oeuvre van Roulin. Na twintig jaar koperen platen bewerkt te hebben, beslist hij om zijn uitdrukkingskracht in driedimensionale steen- en bronsvormen uit te werken.
De sculpturen van Félix Roulin zijn, ongeacht hun afmetingen, monumentaal. Door de combinatie van het traditionele brons of steen met hedendaagse materialen als inox ogen ze heel modern en behouden ze hun tijdloze karakter.
Vanaf 1980 starte hij in het Waalse Biesmerée een eigen bronsgieterij die ondergebracht werd in een XVIIde eeuwse hoeve.