Soignies, 20 juli 1927 – 11 januari 2005
Voor Jacques Guilmot geen opleiding aan de academie, maar wel de uitdagingen van de jonge steenhouwers in de lokale groeves, die hamers, beitels en steenzagen manipuleren en steenoppervlakten leren frijnen, scharreren, joppen, polieren en boucharderen.
Wanneer Soignies in 1962 het duizendjarige bestaan van zijn Sint-Vincentius kapittelkerk viert, vindt er met de ondersteuning van de lokale kalksteengroeves een openluchttentoonstelling plaats. Guilmot grijpt zijn kans en houwt een vrouwentorso uit. Zijn figuur wordt opgemerkt. Zijn affiniteit met steen en zijn technische nauwkeurigheid verfijnen. Spoedig zal hij zijn eigen expressietaal vinden, weg van elke figuurlijke verwijzing. Zijn technisch meesterschap zal hem ertoe brengen om het materiaal – meestal het kleine harde en donkere graniet uit steengroeven van Soignies, maar ook marmer – om te vormen tot bollen, kubussen, cilinders, schijven… vaak met een uitgesproken glanzende afwerking.
In 1966 ontving hij de Jonge Belgische beeldhouwkunst voor de kwaliteit van zijn werk. Andere onderscheidingen volgden, waaronder die van Ridder van de Kroonorde in 1976, toen Guilmot zijn activiteiten in de steengroeven van Soignies stopte, om zich uitsluitend aan de beeldhouwkunst te wijden. Sindsdien werden zijn werken zeer regelmatig gepresenteerd in België en Zwitserland.