Marmer en graniet
h x l x b: 50 x 80 x 80 cm (kubus)
diameter : 700 cm (terras)
1987

Labyrinth is één van de zes verbindingen van de Place du Rectorat. Léon Wuidar ontwierp de tekening voor het achthoekige plein voor de Faculteit Psychologie en Pedagogische wetenschappen. Het ontwerp toont een vlakke doolhof uit steen. Witte marmer en zwarte graniet wisselen elkaar af; ze herinneren aan het patroon van de tegels in grote gotische kathedralen in Frankrijk. Twee trappen geven toegang tot het terras. De kubus in het centrum toont allerlei geometrische figuren. Aan één zijde refereert het Griekse symbool psi Ψ aan de bestudeerde discipline in het tegenoverliggende gebouw.

Er is geen toegang tot het hart van het labyrint. De Belgische voortrekker van de visuele semiotiek (en lid van de Groupe µ), Francis Edeline, nodigt ons uit om te reflecteren over het verbod van de zevende omheining “voor eeuwig onoverwinnelijk, behalve door over de muur te springen, en transgressie te riskeren”, waarin taboes het object uitmaken van de professoren en studenten die hier het terras oversteken. De relatie met de omgeving is al duidelijk in de symbolische, mythische en zelfs formele dimensies van het labyrint; het werk doet denken aan de kronkelingen van de hersenen, onze organische doolhof en de meanders van de geest die erin leeft.

Voor een goed begrip van zijn werk moeten we de precisie van Wuidars ontwerp onderstrepen. Zijn verlangen naar strengheid rechtvaardigt de Latijnse zin die op één de eerste treden is gegraveerd: “errare humanum est”, vergissen is menselijk. Het is een waarschuwing voor de gebruikers van het gebouw – de psychologen en pedagogen (in spé) –, maar ook een formele verwijzing naar de sculptuur zelf. De kunstenaar wijst ermee op een (bewuste) ontwerpfout in de trap, waarvan de laatste trede 5 centimeter lager is. Léon Wuidar “onderstreept de fout, en elimineert tegelijkertijd de storende factor ervan”, merkt de Franse kunstcriticus, Gilbert Lascaux, op.