Beschilderd hout
h x l : 245 x 95 cm / 245 x 245 cm / 245 x 240 cm
1982 (ingang)
1989 (timpaan)
Of ze nu van beschilderd hout of keramiek zijn, de figuren van Pierre Caille trekken doorgaans de aandacht door hun levendige kleuren. De verrassing is dan ook des te groter wanneer de kunstenaar voor de toegangsportiek van de Faculteit Psychologie en Pedagogie blijkt te opteren voor wit gecombineerd met twee zachte pastelkleuren: blauw en roze.
De opstelling beperkt zich tot schematische, platte profielvoorstellingen van de mens die verschillen van grootte en positie. Boven in het timpaan domineert een ruiterfiguur de compositie. Dit motief wordt door Pierre Caille al gebruikt vanaf zijn eerste keramieken op het einde van de jaren 1930. De versmelting van mens en paard is één van de hoofdthema’s in het oeuvre van Caille: een kleurrijke mengeling van samengestelde wezens die net zo goed de speelse wereld van de kindertijd oproepen als van bepaalde assemblages van Picasso.
Een hybride wezen op deze manier aan de ingang plaatsen van een faculteit die de menselijke geest bestudeert, is tegelijk relevant en ironisch. De ridder oogt grappig, triomfantelijk, en zwaait ons uitnodigend toe. Op dezelfde ironische manier verwijzen de kleuren roze en lichtblauw naar de meest diepgewortelde stereotypen uit de vroege kinderjaren tussen jongens en meisjes, die contrasteren met de wetenschappelijke benadering die op de universiteit wordt bepleit.
Op de deuren lijken de schematische menselijke voorstellingen wel profielen van schaakstukken op te roepen: de mens als pion die door eender welke verborgen speler ook ingezet kan worden. De compositie met het rasterpatroon lijkt een metafoor voor één van de instrumenten van de psychologen en pedagogen (in psé) die hier door de deur lopen: in welk vakje zullen zij hun patiënten indelen en volgens welke strategie behandelen …