allShapeCombined Shape CopyCombined ShapePage 1Group 11GroupPage 1ShapeFill 5Page-1Group 26linkedinPage 1 Copy 2ShapeShapeShapeplayFichier 1Fill 3

… Psy

Beschilderd hout
h x l : 245 x 95 cm / 245 x 245 cm / 245 x 240 cm
1982 (ingang)
1989 (timpaan)

Of ze nu van beschilderd hout of keramiek zijn, de figuren van Pierre Caille trekken doorgaans de aandacht door hun levendige kleuren. De verrassing is dan ook des te groter wanneer de kunstenaar voor de toegangsportiek van de Faculteit Psychologie en Pedagogie blijkt te opteren voor wit gecombineerd met twee zachte pastelkleuren: blauw en roze.

De opstelling beperkt zich tot schematische, platte profielvoorstellingen van de mens die verschillen van grootte en positie. Boven in het timpaan domineert een ruiterfiguur de compositie. Dit motief wordt door Pierre Caille al gebruikt vanaf zijn eerste keramieken op het einde van de jaren 1930. De versmelting van mens en paard is één van de hoofdthema’s in het oeuvre van Caille: een kleurrijke mengeling van samengestelde wezens die net zo goed de speelse wereld van de kindertijd oproepen als van bepaalde assemblages van Picasso.

Een hybride wezen op deze manier aan de ingang plaatsen van een faculteit die de menselijke geest bestudeert, is tegelijk relevant en ironisch. De ridder oogt grappig, triomfantelijk, en zwaait ons uitnodigend toe. Op dezelfde ironische manier verwijzen de kleuren roze en lichtblauw naar de meest diepgewortelde stereotypen uit de vroege kinderjaren tussen jongens en meisjes, die contrasteren met de wetenschappelijke benadering die op de universiteit wordt bepleit.

Op de deuren lijken de schematische menselijke voorstellingen wel profielen van schaakstukken op te roepen: de mens als pion die door eender welke verborgen speler ook ingezet kan worden. De compositie met het rasterpatroon lijkt een metafoor voor één van de instrumenten van de psychologen en pedagogen (in psé) die hier door de deur lopen: in welk vakje zullen zij hun patiënten indelen en volgens welke strategie behandelen …

Pierre Caille

Tournai, 11 janvier 1911 – Bruxelles, 24 octobre 1996

Déçu par le cours de sculpture de l’Académie de Tournai, où se noua son amitié avec George Grard, puis par la classe de publicité de La Cambre, Pierre Caille s’orienta vers la céramique sous l’impulsion d’Henry Van de Velde, qui le fit participer à l’exposition Arts et Techniques de Paris en 1937. L’année suivante, il s’inscrivit dans l’atelier de céramique de La Cambre, qu’il devait lui-même diriger de 1949 à 1976 ; Olivier Leloup figure parmi ses élèves.

Caille pratiqua également d’autres techniques de sculpture ainsi que la peinture, les arts graphiques et le bijou. De ses créations pour l’exposition de New York de 1940 et des céramiques murales des années ’50 (entre autres au Casino d’Ostende) jusqu’aux Voyageurs du Métro de Bruxelles (1979-1980) en passant par les décors de théâtre, il s’est souvent illustré dans la dimension monumentale. Le Musée en plein air du Sart Tilman montre ainsi, dans le hall d’entrée de la Faculté de Psychologie, un relief en bois caractéristique de sa fantaisie.